Η βιώσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει τον χωρικό σχεδιασμό, ώστε να υπάρχει ισόρροπη ανάπτυξη του χώρου (περιφερειακού, εθνικού κοκ). H παρούσα μελέτη εστιάζει στην αξιολόγηση της σχέσης των κατευθύνσεων των νέων Περιφερειακών Χωροταξικών Πλαισίων (ΠΧΠ) που αφορούν στην τουριστική ανάπτυξη, με τις κατευθύνσεις του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου Τουρισμού /2013 (ΕΧΠ Τ) αναφορικά με τους περιορισμούς σε εκτός σχεδίου δόμηση, την εισαγωγή νέων τουριστικών καταλυμάτων και τουριστικών υποδομών, τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα, τους οργανωμένους υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων, την επέκταση υφιστάμενων τουριστικών μονάδων, την αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό υφιστάμενων τουριστικών μονάδων, την αναβάθμιση/εξυγίανση τουριστικών περιοχών, τους παραδοσιακούς και εγκαταλελειμμένους οικισμούς, τη χωροθέτηση υδατοκαλλιεργειών, τις μεταβατικές διατάξεις, τους όρους και ορισμούς, τις μεταφορές, και τις ΑΠΕ. Στη συνέχεια καταλήγει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα για κάθε ένα από τα νέα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια, και εισηγείται: Οριζόντιες προτάσεις-κατευθύνσεις ανά θεματικές ενότητες, τη διαμόρφωση μιας ενιαίας μεθοδολογίας κατηγοριοποίησης των χωρικών ενοτήτων τουριστικού ενδιαφέροντος, για όλα τα ΠΧΠ, προτάσεις ανά κατηγορία χώρου (νησιωτικός, παράκτιος, ορεινός, κλπ) αλλά και ανά Περιφέρεια και τέλος με πρόταση απλοποίησης της δομής των Περιφερειακών χωροταξικών Πλαισίων Προσδιορισμός “βάσης πολιτικής”, μια βάση κατευθύνσεων η οποία μπορεί να εξειδικευτεί στα ΠΧΠ.